Index
Het is nacht, ik lig te ronken en te wriemelen in mijn bed.
De uren gaan voorbij zonder daar enig besef van te hebben.
Ik zit diep verzonken in dromen, dromen die me soms een visioen geven, soms leugens vertellen, soms waarheid tonen.
Zeven uur vijf.
Ik word wakker en schiet uit met bed met het zien naar de klok.
Over een halfuur moet ik op het plein staan.
Snel doe ik mijn pyama uit en neem mijn ondergoed uit de kast.
Mijn lange zwarte haar ligt helemaal in de war.(Als engels woord gebruikt)
Snel doe ik een nieuwe jeans aan, een zwarte tshirt en een donkerblauw hemd uit de kast.
Ik ga naar de badkamer en neem de groffe borstel en strijk met slag per slag door mijn haren.
Mijn haar zit mooi naar achteren nu.
Ik ga naar onderen en neem een toast met jam in een handomzwaai, in de rapte eet ik hem op.
Ik schenk mezelf puur zwarte koffie in en slik met water twee vispilletjes naar binnen.
Ik ga terug naar boven en poets mijn tanden en neem de riem die ik zo vaak vergeet, doe hem om en neem mijn schooltas.
Daarna neem ik mijn grote fiets en stap erop, de pedalen goed tegen mijn schoenen gedrukt.
Mijn lichtjes aanzetten tegen de mist, zonder helm vertrek ik naar het pleintje.
Het is zeven uur vijventwintig. Mijn vrienden staan te wachten op mij om samen naar school te rijden (in Mechelen, stad van provincie Antwerpen)
Het is rustig, maar zoals altijd moet ik mij voor mijn kameraden inhouden, zodat ik hun tempo aanhoud.
Langs de weg paseer ik mensen die zeggen, eey gothic of hoe is het bosaap.
Het bevalt me niet echt dus gooi ik mijn colablikje naar hen toe dat ik onderweg had gekocht.
We bereiken de Dijle en rijden via zijn dijk verder richting Mechelen.
Hier komen niet veel mensen enkel scholieren die samen met ons naar Mechelen rijden van alle jaren.
Weg komen bij 'de valdaling', zo genoemd omdat hij van de dijk naar onderen makkelijk te doen is, maar zonder hard trappen naar boven onmogelijk te doen is.
We bereiken een gevaarlijk kruispunt, negeren het stoplicht en rijden over als er geen wagens aan of afkomen.
We komen aan bij het Scheppers Instituut (mijn school) en parkeren onze fiets in de kelders.
Daarna bereiken we de frisdrankautomaten waar ik een muntje in mijn mond steek om niet naar cola te ruiken of naar iets anders onfris.
Een paar vriendinnen zeggen hooy tegen mijn allerbeste vriend en player Tom.
Het is nog vrij fris en ik steek mijn haar in mijn kraag.
Mijn ex Eryn, een populair klein indisch meisje snelt naar me toe samen met al haar vriendinnen.
Niet veel later hebben we al een enorm groepje gevormd en babbelen over van alles, mijn aartsrivaal en vroegere vriend Matthias of Matty die nog steeds met ons meerijdt kan het niet laten om te zeggen dat ik onderweg bosaap en gothic ben genoemd.
Iedereen lacht daarmee.
De bel gaat..
Iedere klas in twee rijen naast elkaar en de leraar van het eerste uur begeleid ons naar onze klas. Iedereen maakt plaats voor de eigenaar van school Scheppers, Broeder Felix II afstammeling van Victor JBC Scheppers, de oprichter.
De lessen gaan traag voorbij en ieder gebabbel wordt hardhandig de kop ingedrukt.
Het is middag we nemen ons brood en verlaten de klas.
Het is ondertussen prachtig weer en vergeten zogezegt onze jassen.
We gaan naar de refter en roddelen daar verder.
Vervolg komt vanmiddag.
De uren gaan voorbij zonder daar enig besef van te hebben.
Ik zit diep verzonken in dromen, dromen die me soms een visioen geven, soms leugens vertellen, soms waarheid tonen.
Zeven uur vijf.
Ik word wakker en schiet uit met bed met het zien naar de klok.
Over een halfuur moet ik op het plein staan.
Snel doe ik mijn pyama uit en neem mijn ondergoed uit de kast.
Mijn lange zwarte haar ligt helemaal in de war.(Als engels woord gebruikt)
Snel doe ik een nieuwe jeans aan, een zwarte tshirt en een donkerblauw hemd uit de kast.
Ik ga naar de badkamer en neem de groffe borstel en strijk met slag per slag door mijn haren.
Mijn haar zit mooi naar achteren nu.
Ik ga naar onderen en neem een toast met jam in een handomzwaai, in de rapte eet ik hem op.
Ik schenk mezelf puur zwarte koffie in en slik met water twee vispilletjes naar binnen.
Ik ga terug naar boven en poets mijn tanden en neem de riem die ik zo vaak vergeet, doe hem om en neem mijn schooltas.
Daarna neem ik mijn grote fiets en stap erop, de pedalen goed tegen mijn schoenen gedrukt.
Mijn lichtjes aanzetten tegen de mist, zonder helm vertrek ik naar het pleintje.
Het is zeven uur vijventwintig. Mijn vrienden staan te wachten op mij om samen naar school te rijden (in Mechelen, stad van provincie Antwerpen)
Het is rustig, maar zoals altijd moet ik mij voor mijn kameraden inhouden, zodat ik hun tempo aanhoud.
Langs de weg paseer ik mensen die zeggen, eey gothic of hoe is het bosaap.
Het bevalt me niet echt dus gooi ik mijn colablikje naar hen toe dat ik onderweg had gekocht.
We bereiken de Dijle en rijden via zijn dijk verder richting Mechelen.
Hier komen niet veel mensen enkel scholieren die samen met ons naar Mechelen rijden van alle jaren.
Weg komen bij 'de valdaling', zo genoemd omdat hij van de dijk naar onderen makkelijk te doen is, maar zonder hard trappen naar boven onmogelijk te doen is.
We bereiken een gevaarlijk kruispunt, negeren het stoplicht en rijden over als er geen wagens aan of afkomen.
We komen aan bij het Scheppers Instituut (mijn school) en parkeren onze fiets in de kelders.
Daarna bereiken we de frisdrankautomaten waar ik een muntje in mijn mond steek om niet naar cola te ruiken of naar iets anders onfris.
Een paar vriendinnen zeggen hooy tegen mijn allerbeste vriend en player Tom.
Het is nog vrij fris en ik steek mijn haar in mijn kraag.
Mijn ex Eryn, een populair klein indisch meisje snelt naar me toe samen met al haar vriendinnen.
Niet veel later hebben we al een enorm groepje gevormd en babbelen over van alles, mijn aartsrivaal en vroegere vriend Matthias of Matty die nog steeds met ons meerijdt kan het niet laten om te zeggen dat ik onderweg bosaap en gothic ben genoemd.
Iedereen lacht daarmee.
De bel gaat..
Iedere klas in twee rijen naast elkaar en de leraar van het eerste uur begeleid ons naar onze klas. Iedereen maakt plaats voor de eigenaar van school Scheppers, Broeder Felix II afstammeling van Victor JBC Scheppers, de oprichter.
De lessen gaan traag voorbij en ieder gebabbel wordt hardhandig de kop ingedrukt.
Het is middag we nemen ons brood en verlaten de klas.
Het is ondertussen prachtig weer en vergeten zogezegt onze jassen.
We gaan naar de refter en roddelen daar verder.
Vervolg komt vanmiddag.
